ตราบสิ้นผืนทราย

  

          ชามัสแทบลืมหายใจเมื่อสบกับดวงตากลมโตดำขลับล้อมกรอบด้วยขนตางอนยาวฉายประกายสดใสบริสุทธิ์ราวหยาดน้ำค้าง ขณะที่อลีนายืนนิ่งไม่กระดุกกระดิก ด้วยสายตาคมกริบของคนตรงหน้าทำให้เธอไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ ได้แต่จ้องมองใบหน้ากร้าวแกร่งสมชายนั้นอย่างลืมตัว  

            ลมพัดหอบมาวูบหนึ่งพาผ้าคลุมศีรษะหลุดปลิวก่อนที่เธอจะทันจับ หากชายหนุ่มเอื้อมมือคว้าไว้ได้ เด็กสาวมองผ้าในมือข้างนั้น ก่อนจะเบนสายตากลับมาจับใบหน้าคมเข้ม สีหน้าตระหนกตกใจที่ปรากฏทำให้เธอรู้สึกอับอายกับใบหน้าอัปลักษณ์ของตัวเองเป็นครั้งแรก รีบกระชากผ้าจากมือของเขาแล้ววิ่งกลับที่พักอย่างรวดเร็ว